Hij moest door een diep dal gaan in zijn zoektocht naar zingeving, maar Yung Nnelg kwam eruit met een prachtig debuutalbum waarop hij grote levensvragen durft te stellen. ‘Ik hoef niet op de Forbes-list te komen, ik wil een legende worden.’

‘Oh my god, heb je dat verhaal in de krant gelezen?’ De vriendin van Yung Nnelg zit op de bank te schateren, in hun kraakschone appartement in Amsterdam Oost. ‘Een toendra met 5000 huizen’, kopte de krant afgelopen week over hun wijk, waar de bewoners langzaam zouden doodgaan van verveling. Zelfs op zaterdagmiddag zijn de straten uitgestorven. Op een piepkleine AH, een groenteboer, een friettent en een dönerzaak na is er geen fuck te doen.

Plannen zijn er genoeg voor de wijk: hier voor de deur wordt het grootste outdoor skatepark van Nederland gebouwd, verderop komt op een drietal toch al imposante silo’s een futuristisch cultuurcentrum en in 2025 verschijnt hier zelfs een kluster aan wolkenkrabbers.

Maar goed. Nu is er geen fuck te doen. Echt niet. En dat terwijl Yung Nnelg en zijn vriendin hier al twee jaar wonen. ‘Maar Jiri11 woont verderop in de straat’, wijst ze, ‘en Josylvio woont daar ergens. Oh, en ik heb ook vaak de auto van Boef zien staan. Hoe ik die herken? Op zijn nummerbord staat gewoon “Boef”.’ Zie je wel, het bruist hier! En dan woont er ook nog een wáánzinnig goede muziekjournalist van 3voor12 verderop in de straat. Wat nou, toendra?

Ondertussen komt Glenn Ascencion (25) alias Yung Nnelg de woonkamer binnenlopen met een paar slippers. Of de betreffende muziekjournalist zijn natgeregende sneakers uit wil schoppen en die slippers aan wil trekken. Tuurlijk. ‘Ik zeg je eerlijk, man’, begint Glenn wanneer hij plaatsneemt aan de keurige keukentafel (daarop twee kaarsen in lege champagneflessen, ernaast een potje CBD-olie), ‘ik vind die rust hier echt chill. Ik snap wel dat het buiten… een soort dood is, en nooit af. Maar wat er hier binnen gebeurt is voor mij belangrijker. Als ik thuis ben, dan ben ik thuis. Wierrookje aan, lekker tussen de planten zitten. Soms wandelen met mijn vriendin. En je kan hier goed joggen, omdat het zo plat is.’

Bovendien: als er niks is, word je ook door niks afgeleid en krijg je alle ruimte om de grote levensvragen te overpeinzen.

Die rust past dus wel bij Yung Nnelg. Hij praat zachtjes, formuleert alles weldoordacht en een tikkeltje filosofisch. Maar hij is ook absoluut niet bang om Grote Uitspraken te doen wanneer het om zijn vandaag verschenen debuutalbum Balans gaat, of om de 101Barz die hij gisteren deed. ‘In die sessie vertel ik eerlijk dat ik soms de bus moest pakken. Omdat ik wilde beseffen hoe de mensen manoeuvreerden. Er hangt een stigma op artiesten dat ze boven de normale mensen staan. Als je de leider van een generatie wil zijn… je moet voorop lopen, maar je moet ook altijd benaderbaar zijn. Zo ben ik ook.’