Myrthe van de Weetering brengt in het voorjaar van 2017 haar debuutalbum Dégoût uit op vinyl. Dégoût bestaat uit 17 korte composities, van intieme strijkkwartetten tot energieke jazzband met blazerssectie. De cinematografische jazz wordt verklankt door 12 muzikanten waaronder Anton Goudsmit, Tony Roe en Jeffrey Bruinsma. Het prachtige artwork met foto’s van Maarten Groen kijkt weg als een film en de muziek van Dégoût vormt daarop een naadloos aansluitende soundtrack.

Waarom is het nog steeds zo dat onder vrijwel alle grote films klassieke muziek ligt? Er is zoveel meer muziek dan alleen klassiek! Bovendien is elke film anders, en verdient elke film een muzikale benadering die op de maat van het beeld gemaakt is. Wanneer je als filmcomponist klassieke muziek schrijft, zul je precies te horen krijgen wat je voor het orkest geschreven hebt. De muziek en al zijn parameters als snelheid, dynamiek en energie staan vast als een huis. Aanpassingen zijn vrijwel onmogelijk vanaf het moment dat je de bladmuziek aan de orkestleden hebt overhandigd. Terwijl er zoveel aspecten zijn waar je op zou kunnen reageren: emotie, sfeer, spanning, snelheid en zelfs bijvoorbeeld kleur of vorm.

Eigenlijk leent geïmproviseerde muziek zich fantastisch voor film: er kan door de muzikanten ter plekke ingesprongen worden op wat er in het beeld gebeurt en op wat het beeld op dat specifieke moment nodig heeft. De muziek kan met een ander gevoel gebracht worden, er kan dynamiek aangebracht worden, er kan vertraagd en versneld worden, de muziek kan meer aanwezig worden en de overhand nemen of juist meer in de achtergrond opgaan. Wanneer je een groep getalenteerde jazzmuzikanten in je studio hebt, kun je ze zelfs on the spot een stuk op tien compleet verschillende manieren laten uitvoeren. Op deze manier kun je een ijzersterk thema schrijven dat terugkeert in de film, elke keer met een andere benadering die bij de desbetreffende scene past, waardoor je de perfecte organische rode draad door het verhaal in de film creëert.

Myrthe van de Weetering raakte geïnspireerd door Ascenseur Pour lEchafaud, waarvoor niemand minder dan Miles Davis de soundtrack schreef. De muziek raakt perfect de onderhuidse sfeer van de film. Alle stukken passen bij elkaar omdat de stijl, sound en muzikanten steeds dezelfde zijn. En alle stukken passen bij de film omdat ze afhankelijk van de scene haast stroperig traag of juist zenuwslopend snel zijn, omdat de sfeer soms beklemmend is en soms melancholiek. Kleine geïmproviseerde muzikale toevoegingen accentueren subtiel bepaalde nuances in de film.

Maarten Groen maakte een fotoserie op 35mm film. Hij drukte de fotos zonder enige vorm van nabewerking direct af op een contact sheet. De zwart-witte analoge beelden vormden samen een prachtige film noir, en hij vroeg Myrthe van de Weetering om er passende muziek bij te maken. Haar gedachte: waar bij films een soundtrack hoort, horen bij film stills korte muzikale sfeerimpressies. Ze ging aan de slag, en componeerde 17 minisoundtracks voor een twaalfkoppige bezetting. Omdat Groen 35mm film gebruikte en zich als stijlfiguur onthield van nabewerking, besloot van de Weetering alle instrumenten tegelijkertijd op te nemen in een enorme ruimte met microfoons uit dezelfde tijd en het precies zo op vinyl te persen als het was opgenomen.
Sommige stukken zijn geschreven voor een intiem strijkersduo, in andere stukken scheurt een elektrische gitaar over een energieke jazzband met blazerssectie. De muzikale themas zijn uitgeschreven en het overgrote deel van de muziek is volledig gearrangeerd, maar er is veel ruimte gelaten voor interpretatie, solos en improvisatie van de muzikanten. In de studio nam ze af en toe de rol aan van dirigent, en op andere momenten liet ze de muziek zijn beloop.

Resultaat is een prachtige 180 grams LP met een bijzondere zilverprint handgedrukte cover, waarvan de muziek en het beeld hand in hand gaan. Jazzenzo schreef: Het klinkt misschien pretentieus, maar eigenlijk vindt Myrthe van de Weetering met haar unieke aanpak de jazz opnieuw uit.

Muzikanten:
Reinier Baas – gitaar
Jeffrey Bruinsma – viool
Myrthe van de Weetering – viool
Ro Krauss – viola
Jörg Brinkmann – cello
Oscar Cordero – trompet
Mark Nieuwenhuis – trompet
Coen Kaldeway – sax
Tony Roe – piano & rhodes
Thomas Pol – contrabas
Mark van Kersbergen – drums