Op deze herfstavond opent Splendor haar deuren voor de publieke geboorte van Ghazal, een album met poëzie en muziek. Als liefhebber van beide kunstvormen voelde Myrthe van de Weetering altijd een verlangen om de twee op een gelijkwaardige en harmonieuze manier samen te laten gaan. In traditionele songwriting krijgt vaak een van beide de overhand. Maar het moet toch mogelijk zijn om poëzie en muziek autonoom naast elkaar te laten bestaan op een manier waarop ze elkaar versterken en niet overschaduwen?

‘’Op een avond was ik gedachteloos door wat gedichten aan het bladeren op zoek naar iets met een bruikbare vorm, toen ik opeens wakkergeschud werd. Ik was op een gedicht gestuit dat me naar binnen zoog met ongekende kracht. De vorm was perfect. De herhaling dicteerde een puls waar ik niet omheen kon. De woorden waren mysterieus en vreemd, duidelijk niet westers. En er kwam herhaaldelijk de analogie van een raam voorbij, waarachter steeds weer ander universum opdoemde, elk universum zo eindeloos dat ik er voor eeuwig in zou kunnen verdwalen. En ik gaf me over.

Ik pakte mijn gitaar en de muziek kwam er in één keer uit, alsof het al bestond en mijn lichaam slechts een medium was. Die nacht droomde ik over Ghazal. Ik voerde een rituele dans uit naast een vuur onder een sterrenhemel in een andere tijd, op een andere plek. Ik werd wakker omdat mijn lichaam aan het dansen was.’’

Poëzie: Dorien Dijkhuis, Pierre Laernoes, Unorthadox
Zang&Viool: Myrthe van de Weetering
Trompet: Mark Nieuwenhuis
Saxofoon: Coen Kaldeway
Modulaire piano: Tony Roe
Gitaar: Richie Reichgelt
Bas: Thomas Pol
Drums: Mark van Kersbergen